امیدی وجود ندارد حتی به اندازه ی سر سوزنی
هیچ درسی نخواهی گرفت و هیچ لبخندی بر لبهایت نخواهد نشست
صفحه ی وبلاگم را ببندو برو تو ای دوست مجازی ام
اینجا سودی ندارد که هیچ ، دلت را شاید غم آلود هم کند
ببند صفحه را وبرو ، برو به دنبال زندگی ورویاهایت
اینجا همه ی رویاها نقش برآب شده اند
اینجا انرژی منفی ساطع میشود
اینجا کویر است باهوای گرم وخشک
اینجا مهربانی در ته صندوقچه ای قدیمی در انتهای راهروهای یک زیرزمین گم شده است
اینجا آسمان قهوه ایست با خورشید آبی
اینجا هیچ آدمی از نوع آدم وجود ندارند همه من هستند
اینجا اکسیژن برای نفس کشیدن کم است ، نفس کشیدن سخت است
ادامه ی زندگی هم
اینجا وبلاگ من است
وبلاگ منی که روزی نمیدانستم از میان انبوه رویاهایم کدام را انتخاب کنم برای دنبال کردنشان و حال خلا به معنای واقعی اتفاق افتاده
تعداد آرزو = 0
خودم فکر میکنم ازدواج کردم اینجور شد اما باز مثه همیشه فکر میکنم خودم مقصرم
.لطفا نگین من مقصرم ، خواهش میکنم
دختر خوب،مگه قرار نشد سال جدید مثبت فکر کنی،شاد زندگی کنی و همه فکرای منفی رو از خودت دور کنی؟؟مگه قرار نشد تا آخرش همینجور باشی؟گلم بی خیال مشکلات شو.اگه کم بیاری و بشینی غصه بخوری مشکلات درسته غورتت میدن و هیچی ازت نمیمونه.بزن به بی خیالی.بخند.شاد باش.غمگین ننویس که اینا حالتو بدتر میکنه گل من
آره راست میگی تمام سعی ام و میکنم
سلام آرهمه قشنگم
عزیزم باز که زدی یکوچه خاکی دختر!!
نه په تقصیر عمه ی منه!خودتو گول نزن دوست اونه که ایرادت رو بگه نه اینکه امیده واهی بده
چی نداری تو زندگیت هان؟؟؟
خب دختر تقصره توست آره تقصیره توئه پاشو آرام خجالت بکش ازین حرفا....
خودمم نمیدونم چی ندارم ازهی چی راضی نیستم